Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Michael Schumacher
Formule 1-coureur
Schumacher (2005)
Nationaliteit	Duitsland
Actieve jaren	1991-2006 2010 - ...
Teams	Jordan, Benetton, Ferrari, Mercedes
Aantal F1-races	250 (249 starts)
Kampioenschappen	7
Overwinningen	91
Aantal podia	154
Totaal punten	1369
Aantal polepositions	68
Aantal snelste rondes	76
Eerste grand prix	België 1991
Eerste overwinning	België 1992
Laatste overwinning	China 2006
Laatste grand prix	Brazilië 2006
Portaal    Sport Autosport

Michael Schumacher (Hürth-Hermülheim, 3 januari 1969) is een Duits autocoureur, van 1991 tot en met 2006 actief in de Formule 1. Hij werd zeven keer wereldkampioen en heeft nog vele andere records op zijn naam staan. Volgens de FIA Formule 1 website is hij statistisch de "grootste coureur die de sport ooit gezien heeft".^[1] Hij is de enige Duitser die ooit wereldkampioen in de Formule 1 is geworden. Op 14 maart 2010 keert Schumacher terug in de Formule 1, rijdend voor Mercedes GP met startnummer 4

 Vroege carrière

Hij begon zijn carrière in het karten. Zijn vader beheerde het kartcircuit in Kerpen en zorgde voor Michael's eerste kart. Schumacher bleek een getalenteerd coureur en tussen 1984 en 1987 won hij verschillende Duitse en Europese kartwedstrijden. Hij werd de eerste kampioen van het Formel König kampioenschap in 1988. Via onder meer de Formule 3 en sportwagenraces als lid van het Mercedes-Benz-Junior Team maakte hij een snelle opmars in de autosport.

 1991 (Jordan): Debuut in de Formule 1

Jordan 191, 1991

Eddie Jordan zocht in 1991 een vervanger voor één van zijn rijders, Bertrand Gachot, die wegens een vechtpartij de gevangenis in moest. Hij liet Schumacher in Silverstone testen, waar de Duitser een goede indruk maakte. Schumacher mocht debuteren op Spa-Francorchamps en hij viel op door een zevende kwalificatietijd te realiseren. Hij kwam in de race echter niet verder dan enkele honderden meters door een kapotte koppeling.

 1991-1993 (Benetton-Ford): Talent in opkomst

Schumacher werd opgemerkt door Flavio Briatore en Tom Walkinshaw van Benetton. Zij kaapten hem na zijn eerste race weg van Jordan. Schumacher debuteerde bij het Benetton-team naast drievoudig wereldkampioen Nelson Piquet. In zijn eerste Grand Prix voor het team kwalificeerde en eindigde hij direct voor Piquet. Met één vijfde en twee zesde plaatsen eindigde Schumacher als veertiende in zijn eerste seizoen, waarin hij zes races reed.

In 1992 bevestigde Schumacher zijn talent met acht podiumplaatsen. In België pakte hij zijn eerste Grand Prix-overwinning in een race die gekenmerkt werd door wisselende omstandigheden. In zijn eerste volledige seizoen 'stuntte' Schumacher door het jaar te eindigen op een derde plaats algemeen, voor zijn idool Ayrton Senna.

1993 was een moeilijk seizoen voor Schumacher. Williams en Prost waren oppermachtig en Schumacher eindigde in 1993 als vierde, met één overwinning. In Portugal wist hij Alain Prost achter zich te houden en pakte daardoor zijn tweede zege in zijn carrière.

1994 (Benetton-Ford): Titel met smet

Schumacher zijn Benetton B194

In 1994 leek de grote krachtmeting tussen Senna en Schumacher te gaan plaatsvinden. De eerste twee races werden gewonnen door Schumacher, terwijl Senna uitvalt. Dan volgt het weekend in Imola, waarin Senna en Roland Ratzenberger dodelijk verongelukken en Schumacher hierdoor voor de derde keer op rij wint. Van de volgende vier wedstrijden wint hij er nog drie, maar dan lijkt het tij te keren. Na het negeren van een zwarte vlag op Silverstone wordt Schumacher gediskwalificeerd, waardoor 6 kostbare punten verloren gaan. Na een nulresultaat (kapotte motor) in zijn thuisrace en de volle winst in Hongarije, wordt Schumacher na de Grand Prix van België wederom gediskwalificeerd wegens een te ver afgesleten bodemplaat, en geschorst voor twee wedstrijden (Italië en Portugal). Damon Hill, na de dood van Senna de eerste rijder van Williams, kan ongehinderd zijn achterstand goedmaken en is bij aanvang van de laatste race in Australië Schumacher tot op één punt genaderd. In de race dwingt Hill Schumacher tot een fout, maar doordat Schumacher bij het ingaan van de bocht spreekwoordelijk "de deur dichtgooit" komen beide auto's met elkaar in aanraking. Schumacher is direct uit de race, terwijl Hill nog de pits weet te bereiken. In de pits blijkt echter dat de auto van Hill zodanig beschadigd is dat doorrijden onverantwoord is. Het uitvallen van Hill levert Schumacher het wereldkampioenschap van 1994 op. Na afloop draagt Schumacher zijn titel op aan zijn idool Ayrton Senna.

 1995 (Benetton-Renault): Sportieve wraak

Schumacher in de Benneton B195, Silverstone, 1995

In 1995 nam de strijd tussen Hill en Schumacher op de baan toe. In tegenstelling tot Australië 1994, was het dit jaar dat Hill zichzelf en Schumacher op Silverstone en Monza uitschakelde. Damon Hill kon echter dit jaar geen serieuze vuist maken: Schumacher was met negen overwinningen superieur. Hij haalde in Aida het wereldkampioenschap voor de tweede keer binnen. In augustus tekende Schumacher voor drie seizoenen bij het Italiaanse Ferrari, dat de afgelopen decennia in een diep dal terecht was gekomen.

1996 (Ferrari): Nieuwe uitdaging

In 1996 stapte Schumacher samen met technisch directeur Ross Brawn en ontwerper Rory Byrne over naar de Italiaanse renstal Ferrari. De afgelopen jaren voor het Italiaanse team waren gekenmerkt door betrouwbaarheidsproblemen en matige resultaten. Ferrari hoopte met Schumacher, die toen al gezien werd als de beste coureur van het veld, de resultaten om te kunnen buigen naar een uiteindelijke wereldtitel. De verwachtingen waren, ook door Schumacher zelf, laag gespannen. Zoals verwacht domineerde het Williams-Renault team met Damon Hill en nieuwe ster Jacques Villeneuve het seizoen 1996. Desondanks behaalde Schumacher vier pole positions en drie overwinningen. De eerste zege kwam er in de stromende regen van Barcelona, waar hij zijn concurrenten op grote achterstand reed. Ook op Spa en Monza behaalde hij zeges. Het eindresultaat was een derde plaats in het kampioenschap.

 1997 (Ferrari): Vergooide kans

Schumacher als tweede geëindigd tijdens de Grand Prix van Duitsland 1997

In tegenstelling tot de verwachting deed Schumacher in 1997 volop mee voor de titel. Ferrari had, vergeleken met de Williams van concurrent Villeneuve, niet de beste auto van het veld. Desondanks wist Schumacher goede resultaten te behalen. Net als in 1994 werd het kampioenschap in de laatste race beslist. Schumacher begon de race met een voorsprong van 3 punten. Net als Hill drie jaar eerder, kon Villeneuve het tempo van Schumacher goed volgen. Toen Villeneuve zijn inhaalactie pleegde, stuurde Schumacher naar rechts in de hoop Villeneuve te elimineren. Hij belandde echter zelf in de grindbak. Villeneuve eindigde als derde en werd kampioen. Na afloop werd Schumacher naar aanleiding hiervan uit de eindstand geschrapt door de FIA.

 1998 (Ferrari): Opnieuw net niet

Schumacher in duel met David Coulthard, Silverstone 1998.

McLaren presteerde in 1998 superieur met David Coulthard en Mika Hakkinen aan het stuur. Halverwege het seizoen had Hakkinen al een grote voorsprong, maar Schumacher en Ferrari gaven niet op. Na enkele gewonnen wedstrijden hadden zij de spanning in het kampioenschap teruggebracht en het kwam weer aan op de laatste wedstrijd in Suzuka. De poleposition was voor Schumacher maar hij liet zijn motor afslaan op de grid en moest achteraan starten. Hierbij was zijn kans al zo goed als verkeken. Hij vocht zich terug naar een derde plaats, maar een klapband maakte een einde aan zijn wedstrijd en Hakkinen werd kampioen.

1999 (Ferrari): Kort seizoen

Het seizoen van 1999 leek dezelfde kant op te gaan als dat van het vorige jaar: een gevecht tussen Schumacher en Hakkinen. Hoewel Hakkinen wat in het voordeel leek te zijn, was het begin van het seizoen spannend. Een zwaar ongeluk op Silverstone maakte een einde aan de aspiraties van Schumacher. Hij brak een been op meerdere plaatsen. Zijn vervanger werd Ferrari testcoureur Mika Salo. Luca Badoer, rijder voor het team van Minardi werd het jaar erop testrijder, waardoor hij in 1999 niet de kans kreeg om zich te bewijzen in een competitieve auto. Pas tijdens de voorlaatste race maakte Schumacher zijn comeback. In die race liet hij teamgenoot Eddie Irvine, die nog kans maakte op de titel, winnen. De volgende en laatste race sloot hij af als tweede achter Hakkinen, die zijn tweede titel pakte.

2000 (Ferrari): Geduld loont

Schumacher en Ferrari startten het seizoen 2000 superieur. Ze wonnen de eerste drie wedstrijden. Halverwege het seizoen viel de Duitser vier keer uit in vijf wedstrijden, waardoor de spanning in het titelgevecht terugkwam. In Japan viel de beslissing in een strijd tussen Schumacher en Hakkinen en uiteindelijk trok Schumacher aan het langste eind. Zijn derde wereldtitel was eindelijk een feit.

 2001-2004 (Ferrari): Dominantie

Michael Schumacher in Indianapolis, 2004

Met uitzondering van 2003, waarin een goed seizoen van de nieuwe McLaren-coureur Kimi Räikkönen het ook goed deed (2 punten minder dan Schumacher), won Schumacher de seizoenen 2001 tot en met 2004 met meer dan 120 punten. Hij behaalde in deze vier jaren 39 overwinningen.

De jaren 2001-2004 worden ook wel aangeduid als het Schumacher tijdperk.

Om de Duitser te stoppen werd in 2003 zelfs een nieuw puntensysteem ingevoerd, nadat hij in 2002 een nieuw record vestigde door als vroegste ooit (in een seizoen) wereldkampioen te worden in Frankrijk.

In 2003 was er lange tijd spanning, tot de regenrace op Indianapolis, op indrukwekkende wijze hield Schumacher Montoya en Raikkonen van zich af en sloeg een gat dat beslissend bleek in de laatste race van 2003. Een situatie die 3 jaar later omgekeerd zou blijken (zie 2006)

2005-2006 (Ferrari): Strijd met nieuwe generatie

Aan het monopolie van Schumacher kwam in 2005 een einde. Eén overwinning werd behaald in Indianapolis, waaraan wegens perikelen rond bandenfabrikant Michelin alleen de drie Bridgestone-teams meededen. Hij werd derde in het kampioenschap.

In 2006 deed Ferrari betere zaken. Schumacher lijkt de voornaamste concurrent van titelverdediger Fernando Alonso. In het begin liep hij een achterstand op, maar halverwege het seizoen maakte hij een inhaalslag. Na de Grand Prix van Italië, die op 10 september 2006 op het circuit van Monza werd verreden en werd afgesloten met winst van Schumacher, werd direct na afloop van de Grand Prix bekendgemaakt dat de Duitser na 2006 stopt met racen. In de plaats van Schumacher gaat Kimi Räikkönen bij Ferrari rijden, naast Felipe Massa. Schumacher blijft actief bij Ferrari. In het kampioenschap naderde hij intussen Alonso steeds verder: na de Grand Prix van China stond hij aan de leiding van de WK-tussenstand, samen met Alonso (maar met één overwinning meer). In de daaropvolgende Grand Prix, die van Japan, lijkt Schumacher op weg naar zijn achtste wereldtitel, tot als hij aan de leiding rijdend zijn motor opblaast. Alonso ging lopen met de winst in Japan en had tien punten voorsprong op de Duitser. Deze moest dus de laatste wedstrijd in Brazilië winnen om nog kans te houden op de titel. Schumacher sloot zijn carrière echter af met een vierde plaats, nadat hij een inhaalrace moest rijden door een lekke band. Alonso haalde uiteindelijk het wereldkampioenschap binnen.

MotoGP

Op maandag 5 november 2007 reed Schumacher op de Ducati van Casey Stoner. Aan het eind van het MotoGP-seizoen is het traditioneel dat journalisten en prominenten op de motoren van de MotoGP-coureurs rijden. Schumacher was aan het eind van de middag maar vijf seconden langzamer dan de rondetijd van de snelste ronde van Dani Pedrosa tijdens de race van een dag eerder op 4 november. In 2005 reed Schumacher al eens op een Ducati, dat was op het circuit van Mugello in Italië.

 2009 (Ferrari): Toch niet invallen voor Massa

Eind juli 2009 kondigde Schumacher zijn kortstondige rentree in de Formule 1 aan. Hij zou bij Ferrari de vervanger worden van de Braziliaan Felipe Massa die tijdens de kwalificatie van de Grote Prijs van Hongarije zwaargewond raakte en dit seizoen waarschijnlijk niet meer in actie komt. Op 11 augustus 2009 maakte Schumacher op zijn eigen website bekend dat zijn rentree niet door kon gaan. Schumacher had namelijk eerder dat jaar een motorongeluk gehad, waardoor hij een nekblessure opliep. Zijn nek bleek nog niet in staat te zijn om de grote krachten die een Formule 1 auto uitoefent aan te kunnen. Een latere comeback van Schumacher is niet uitgesloten. ^[3]

2010 (Mercedes GP): Terugkeer naar de grid

Op woensdag 23 december werd in een persconferentie bekend gemaakt dat Schumacher in 2010 zijn comeback zal maken. Op 14 maart 2010 keert Schumacher, rijdend voor Mercedes GP met startnummer 4, terug op de grid. Schumacher is bij aanvang van het seizoen 2010 met zijn 41 jaar de oudste coureur van de grid. Naar het schijnt verdient de Duitser 7 miljoen euro met deze éénjarige deal. Wanneer zijn comeback succesvol blijkt is een langer verblijf bij Mercedes GP (voormalig Brawn GP) niet ondenkbaar. Mercedes GP wil Schumacher dan namelijk aan zich binden totdat het contract van Sebastian Vettel met Red Bull afloopt in 2012.

 Controverse

Er bestaat controverse rond verschillende manoeuvres van Schumacher en rond tactieken van zijn team:

• In 1994 kreeg Schumacher een zwarte vlag (diskwalificatie) voor inhalen tijdens de opwarmronde. De coureur negeerde dit echter, wat hem een schorsing van twee wedstrijden opleverde.
• Later in 1994 maakte een botsing in Adelaide een einde aan de titelstrijd tussen Damon Hill en Schumacher. Beide coureurs moesten opgeven, waardoor Schumacher de titel won. Hoewel sommige tegenstanders van Schumacher meenden dat de Duitser met opzet handelde, gaf de FIA geen gevolg aan de actie.
• In 1997 botste hij in de beslissende race om het kampioenschap met zijn concurrent Jacques Villeneuve. Schumacher moest echter zelf opgeven, terwijl Villeneuve zich tot wereldkampioen kroonde. De FIA oordeelde dat Schumacher met opzet handelde, en ontnam hem zijn vicewereldtitel.
• In 1998 kreeg Schumacher in de Grand Prix van Engeland een stop-and-go-straf, waarbij men 10 seconden in de pits moet stoppen. Door deze straf aan het einde van de laatste ronde te volbrengen, had Schumacher hier echter geen last van, en kon hij de race winnen. De FIA moest toegeven dat deze manoeuvre legaal was, door een gat in het reglement.
• De Grand Prix van Maleisië in 1999 werd met overmacht gewonnen door Ferrari-rijders Eddie Irvine en Michael Schumacher. Bij de technische keuring werd de Ferrari echter illegaal bevonden en werden de coureurs gediskwalificeerd. Deze beslissing werd in beroep ongedaan gemaakt door de FIA. Dit, samen met enkele kleinere affaires, leidde bij sommige tegenstanders tot de beschuldiging dat Michael Schumacher en Ferrari bewust bevoordeeld werden door de FIA.
• Gedurende Schumachers jaren bij Ferrari was er verschillende keren ophef over zogenaamde teamorders binnen het team, waarbij de ene coureur werd opgedragen de andere voor te laten. Hoewel dit door de FIA pas in 2003 verboden werd, waren teamorders voordien ook reeds niet populair. In het bijzonder als de uitslag niet beslissend was, werden teamorders door velen als wedstrijdvervalsing gezien. Toch liet Rubens Barrichello in 2002 in Oostenrijk zich 100 meter voor de eindstreep inhalen door teamgenoot Michael Schumacher, hoewel het kampioenschap nog lang niet in een beslissende fase zat. Later in 2002, toen Schumacher reeds wereldkampioen was, vertraagde de Duitser juist voor de finish van de GP van de Verenigde Staten, zodat Barrichello die race cadeau kreeg.
• In 2006 tijdens de kwalificatie voor de GP van Monaco, waarbij Schumacher de beste tijd had staan, parkeerde hij, met nog een paar minuten te gaan, zijn auto op de baan, zodat niemand anders zijn tijd nog kon verbeteren. Volgens Schumacher kon hij na een rijdersfout geen kant meer uit, maar de FIA ontnam hem zijn poleposition en plaatste hem achteraan de startgrid.

 Formule 1-carrière

*: Schumacher werd in 1997 geschrapt uit de WK-stand wegens een verkeerde actie op Jacques Villeneuve in de laatste race van het seizoen. Hij behield wel alle punten en overwinningen van dat seizoen.

Punten per race

Legenda

• U = Uitgevallen
• DNS = Niet gestart (wegens beenbreuk)
• DSQ = Gediskwalificeerd
• (-) = Niet gereden GP
• (*) = Uit de eindstand van het WK geschrapt

(vanaf 2003 een andere puntentelling)